Ir al contenido principal

Destacados

VIVIMOS EN UN CAOS ABSOLUTO

  Existe en la actualidad una sensación de que estamos viviendo en un caos absoluto . Parece que el final del año fuera a coincidir con un cataclismo total:   Guerras, disputas familiares, crispación, catástrofes naturales y un estado de ánimo pésimo. Estas son las circunstancias que nos rodean. Los temas de conversación en los diferentes círculos son de :hartazgo, desilusión , fraude, desengaño, corrupción o violencia de todo tipo. Invito a reflexionar sobre estas situaciones, pero sobre todo a decir : ! Basta ya! ¿ A qué tenemos que esperar para que volvamos a tener un ambiente de paz y tranquilidad?  Nuestros gobernantes se aprovechan del refrán: ¡DIVIDE Y VENCERÁS! Da asco  escuchar los telediarios y ver como los políticos se despellejan unos a otros y eluden nuestros verdaderos problemas sociales. Están instalados en el " Y tú más"  dejándonos a los ciudadanos en " Y tú menos". Menos poder adquisitivo para sobrevivir, menos calidad de vida y menos d...

S.MARTINHO POR JOSÉ DE CAMPOS



                          S. MARTINHO

 

Viveu no século quarto

Aquele nobre guerreiro,

Da era dita cristã,

teve por grande afã

De jovem aventureiro,

Empenhar seu braço forte

Ao serviço de Mavorte

 

Sendo nado na Panónia,

Província do grande Império,

Filho dum oficial

Da guarda imperial,

Cedo toma o ministério

De fervoroso devoto

Naquele lugar remoto

 

Rumando a terras da Gália

No tempo de Constantino,

Era um novel cavaleiro

Que por dever de guerreiro

Deixara de ser menino,

Mas sem esquecer a fé

Que Roma punha de pé

 

Tornando-se conhecida

Sua vida exemplar,

Chegam-nos belos relatos

Dos seus milagrosos actos,

Que, na hoste militar,

Eram vistos com tal espanto

Que o tomaram por santo

 

Naqueles tempos de antanho

Era uso, os cavaleiros

Usarem capa rodada,

Protectora da nortada

E dos frios nevoeiros,

Ao saírem dos quartéis

Nos seus velozes corcéis

 

E era assim que Martinho

O garboso cavaleiro,

Trajava quando saía

Em patrulhas de vigia,

Com seu uniforme inteiro

Que incluía uma espada

De aço, bem afiada

 

A sua maior proeza

Que perdura eternamente,

Foi que um dia o cavaleiro

Cavalgando num carreiro,

Tropeça num indigente

A quem dá parte da capa

Com que o pobre se tapa

 

Este gesto de nobreza

Colhe tal favor celeste,

E foi tão abençoada

A mão que empunhou a espada,

Que, ao cortar parte da veste,

As tardes que eram já frias

Tornaram-se em quentes dias

Na História da Cristandade,

Esta profunda lição

Daquele Santo Guerreiro

Que é nosso Padroeiro,

Perdurou na tradição

Que nos ensina o caminho

Do Verão de S. Martinho

 

Mas a esta tradição,

Está também associada

A velha arte de Baco

De regar com vinho fraco

A boa castanha assada,

Embora haja quem diga

Que prefere a jeropiga

 

Nesta quadra de euforia,

Existem tantos ditotes

Sobre o beber com fartura,

Que, alguns com mais bravura,

Mostram que possuem dotes,

Só pela força do vinho,

Quase iguais aos de Martinho

 

Faça-se pois arraial,

Que o povo se regozija

De manter a tradição

E apanhar um pifão

Em dia de festa rija.

Provemos então as águas

Para afogarmos as mágoas

 

 

José de Campos

 

Comentarios

Entradas populares